Voorwoord
Het is de laatste jaren tot de Nederlandse samenleving doorgedrongen dat we wel erg afhankelijk zijn geworden van de energie die van buiten naar ons land komt. Tegelijkertijd moeten we onze invloed op de klimaatverandering zoveel mogelijk beperken door de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.
De economie en de huishoudens zijn volledig afhankelijk geworden van de levering van aardolie, aardgas en steenkool voor warmte, motorbrandstof en elektriciteit. Dit zijn allemaal grondstoffen die langzamerhand uitgeput raken en door de steeds hogere kosten van winning duurder worden. Ook de politiek van de leverende landen kan daarnaast een belemmerende rol gaan spelen. Onderbrekingen in levering van deze energie zijn bovendien in onze huidige samenleving direct maatschappij-ontwrichtend.
Voor alle vormen van energie: warmte, elektriciteit en vervoer, zijn alternatieven voorhanden. Zonnecellen bijvoorbeeld, die direct zonlicht omzetten in elektriciteit (zogenoemde PV- of fotovoltaïsche cellen), kunnen voor de consument bijdragen aan de zekerheid van levering van elektriciteit. Een extra motivator is dat PV een bijdrage kan leveren aan het verminderen van de uitstoot van CO2. De voordelen van de benutting van zonneenergie zijn dus veelvoudig. Het is dan ook geen wonder dat menige Nederlander de mogelijkheden van aanschaf van een PV-installatie onderzoekt. De vraag is: waarom gaat het allemaal zo langzaam?
Ronde Tafelconferentie
Binnen de Stichting Duurzame Chemie Ontwikkeling, een samenwerkingsverband van industrie, universiteiten en technologische instituten, werd al vóór het jaar 2000 geprobeerd hierop een antwoord te formuleren. Duidelijk was dat de prijs per kilowattuur elektriciteit uit een zonnecel toen veel te hoog was. Er was echter op goede gronden veel vertrouwen dat gericht fundamenteel- en toegepast onderzoek samen met marktpartijen tot doorbraken kon leiden. Maar een uitgebreid onderzoeksprogramma met een omvang van vele tientallen miljoenen euros werd helaas afgewezen.
De KNCV-CMG heeft het initiatief genomen om een Ronde Tafelconferentie bij elkaar te roepen waarin vertegenwoordigers uit de gehele keten van fundamenteel onderzoek tot aan de installateurs van modules de stand van zaken ten aanzien van PV konden bespreken. Het CMG heeft getracht de ontwikkelingen waar mogelijk te voorzien van commentaar en handreikingen vanuit hun professionele chemische expertise. Het bijgaande rapport is een overzicht van de overwegingen en adviezen zoals die bij de Ronde Tafelconferentie op 8 april 2009 in de kantoren van de KNCV in Den Haag naar voren werden gebracht.
Ir. J. J.M. (Jan) Mulderink
Dr. R.J.L. (Rob) Zsom
Ir. R. (Rob) Kirschbaum
