Lobuche East, 11:00 's ochtends
'Even schreeuw ik het uit van de pijn. De zon die eindelijk door de bewolking prikt zorgt ervoor dat bloed weer begint te stromen naar mijn vingers en hun bevroren vingertoppen. Acht vingers tegelijkertijd lijken in een speldenkussen te veranderen. Inmiddels is het volgende touw weer vrij. Als ik wil gaan klimmen roept teamgenoot Allan naar beneden of ik nog een touw bij me heb. Een vreemde vraag. Onze gids PK zorgt toch voor de touwen? In een opwelling had ik eerder deze ochtend een touw in m'n rugzak gestopt dat één van hen achteloos had achtergelaten.'
Erwin vertelt mij die middag in het Basecamp hoe deze actie de redding blijkt te zijn van de klim: de gids komt twee touwen te kort om de top te bereiken. Hij vertelt verder: 'Als ik bij de zoveelste loodrechte ijswand kom is de hemel diepblauw en de sneeuw in het dal beneden smelt in rap tempo weg. De GPS geeft een hoogte van 5973 meter. Zouden we dan toch de top gaan bereiken? Ik beklim de ijswand en als ik me over de rand laat rollen komen opeens Mt. Everest, Pumori en, ver beneden, de ontelbare gekleurde tentjes van Everest Basecamp in zicht. Ik ben op de top!' Slechts twee uur later is iedereen weer veilig terug in het basecamp.

Oefening baart kunst
Klimmen leer je alleen door het te doen. Dat lijkt de filosofie van onze Nepalese klimgids Pasang Kaji, PK voor bekenden. Na een beetje oefenen met knopen leggen gaan we direct naar de oefenrots. We bevinden ons in een zijvallei in het Everest gebied op ruim 4800 m hoogte vlakbij het gehucht Dzongla. De oefenrots is maar een paar minuten lopen en PK staat er al bijna bovenop als wij aankomen. Hij spant het touw, glijdt erlangs naar beneden en zegt: 'Wie gaat er eerst?' De dapperste staat op en wordt met z'n jumar aan het touw gemaakt. Ik vind het er nogal spectaculair uitzien en wil het eigenlijk eerst even wat lager proberen. Dus ik klim een meter of drie omhoog en wil dan weer naar beneden. PK klimt zonder touw naar me toe en maakt de eightfinger en het veiligheidskoord voor me vast. Dan kan ik me achterover laten zakken voor de eerste keer abseilen in mijn leven. Dat valt 100% mee! De tweede wand is een stuk zwaarder, tien meter verticaal zonder veel voetsteunen. Het komt er op neer dat ik me aan m'n armen omhoog werk, terwijl ik met m'n voeten in de lucht maai, niet erg professioneel. Uiteindelijk sta ik toch bovenop. Nu moet ik zonder hulp van de gids de eightfinger en het veiligheidskoord vastmaken voor het abseilen. Zonder kleerscheuren sta ik binnen een paar tellen weer onderaan. PK vindt het welletjes voor vandaag, tijd voor lunch in het kamp. Of zoals de Sherpa's het zo mooi uitdrukken: 'You take rest', wat zoveel betekent als: 'ga zitten, wij zorgen voor de lunch.'

Beetje moeilijk
De volgende dag gaan we ijsklimmen. Verreweg het belangrijkste, want op 'onze' berg Lobuche East zullen we weinig rots tegenkomen. Het is bijna drie uur lopen naar de gletsjer door een mooie vallei die ook naar Cho La leidt, een belangrijke pas die het Everest gebied met het minder bekende Gokyo verbindt. Het klaslokaal voor een lesje ijsklimmen bevindt zich op 5200 meter boven zeeniveau...PK klimt in z'n eentje zonder zekering naar boven om het touw te bevestigen, terwijl wij worstelen met het harnas, de zware klimschoenen en de stijgijzers. Als hij boven is roept PK dat wij ook mogen komen. Enige instructie over het gebruik van een ijsbijl en stijgijzers vindt hij blijkbaar niet nodig. Als ik als derde omhoog ga ben ik na het eerste stukje verticaal ijs al aan het eind van mijn krachten. Mijn teamgenoten roepen enthousiast van boven en van onder dat het nu makkelijker wordt. Toch maar doorzetten dan. Een voet in het ijs schoppen, kijken of 'ie houdt. IJsbijl in het ijs rammen, het verbaast me hoe goed die houdt. Jumar omhoog, zelf een stapje omhoog, andere voet in het ijs rammen. Eindeloos op adem komen, hoestbui door de droge lucht. Ik maak de fout omhoog te kijken en de moed zinkt me in de schoenen. Wat is dit steil! Ik schop m'n linkervoet weer zo hoog mogelijk in het ijs, maar als ik het gewicht naar die voet breng glijdt mijn stijgijzer uit het ijs en hang ik aan het touw. Ik blijf een tijdje uitgeput bungelen en met een paar wanhopige schoppen in het ijs krijg ik weer houvast. Gelukkig kunnen mijn teamgenoten de laatste twee meter touw met mij er aan vast naar het veilige platform sjorren. PK meldt nog even dat het tijdens de echte klim nog een beetje moeilijker wordt. Grapjas. De klimlessen zijn afgelopen, blijkbaar zijn we klaar voor de grote dag.

Basecamp, 3:00 's middags
Als we na de beklimming in de warme middagzon zitten, discussiëren we uitgebreid over deze ongewone klimcursus. Twee mensen kunnen Lobuche East op hun naam schrijven, drie leden van de expeditie hebben de top niet gehaald. We besluiten, zij het niet unaniem, dat de expeditie is geslaagd. Natuurlijk, in drie dagen leer je niet zomaar klimmen, maar het is een begin. Je moet wel zelf je eigen grenzen trekken en je eigen veiligheid in de gaten houden. Maar wat is er nou specialer dan te leren klimmen met uitzicht op Mt. Everest!

Praktische Informatie
Een klimcursus in het Everest-gebied kun je gemakkelijk in Kathmandu (Nepal) boeken. Wij vonden Equator Expeditions betrouwbaar en hun trip goed verzorgd: Equator Expeditions, Thamel (vlakbij Kathmandu Guest House) Kathmandu, Nepal, e-mail: equator@mos.com.np
Een bureau waar andere klimmers goede ervaringen mee hadden is Windhorse, te vinden op internet
Kosten: Rond de $600 voor een vijfdaagse expeditie. Inclusief: klimpermit, eten en overnachtingen in tenten (tenten en matjes worden verzorgd, goede slaapzak zelf meenemen); klimmateriaal behalve schoenen; vervoer per drager of yak van alle spullen behalve je persoonlijke eigendommen. De benodigde stijgijzervaste schoenen kun je ter plekke huren voor circa 1 euro per dag.De expeditie begint in Dzongla en eindigt daar ook. De kosten om hier te komen zijn voor jezelf.
Boeken en kaarten: Lonely Planet's Trekking in the Nepal Himalaya (8e editie, 2001, ISBN 1 86450 231 2). Uitgebreide informatie en dag-tot-dag beschrijvingen van de meeste bekende treks in Nepal. Inclusief topografische kaarten. Overal te koop, ongeveer 20 euro.
Schneider maps 1:50.000 (Research Scheme Nepal Himalaya, gepubliceerd door Nelles Verlag, Munchen). Worden beschouwd als de beste (en duurste) kaarten van Nepal. Te koop in Kathmandu voor ongeveer 10 euro.
Nepal Trekking Maps 1:60.000 (Himalayan Maphouse, Nepal). Niet zo nauwkeurig als de Schneider, maar zeer bruikbaar. Te koop in Kathmandu, 2-3 euro.

Waarschuwing en tips
Hoewel Equator zegt dat hun klimcursus geschikt is voor iedere beginner, zijn daar wel wat kanttekeningen bij te plaatsen, vooral bestemd voor mensen die nooit op grote hoogte in de bergen zijn geweest (boven 4000 meter).
Men gaat er vanuit dat je in een goede conditie bent en alle spullen bezit (en meeneemt) die je voor de trek naar bijvoorbeeld Everest Basecamp nodig hebt. Het is dus zeer aan te bevelen om eerst die trek te maken (of een vergelijkbaar zware tocht). Valt die tocht zwaar of heb je niet genoeg beschermende kleding mee dan is dat een garantie voor problemen tijdens de klimexpeditie.
Belangrijker is dat men er vanuit gaat dat je geacclimatiseerd bent, gewend aan de grote hoogte. Niet voldoende acclimatiseren kan op de hoogte van Dzongla (4800 m) dodelijk zijn! Het is dus van groot belang dat je weet wat voor gevaren de grote hoogte met zich meebrengt en dat je daar ook rekening mee houdt.
Klimmen op deze hoogte betekent ook veel stilstaan in soms strenge vorst. Bevroren vingers, tenen, neus en oren is een reëel risico hierbij! Als de zon doorbreekt is sneeuwblindheid een gevaar. Zorg voor beschermende kleding en een goede UV-werende zonnebril. Je gids zal hier niet op letten!
Onze gids had geen EHBO doos en geen medische kennis. Zorg hier zelf dus voor. Een goede ziektekostenverzekering met extra 'gevaarlijke sporten' dekking is essentieel. Ga er niet vanuit dat het reisbureau waarbij je boekt voldoende verzekerd is of enige aansprakelijkheid zal accepteren.

Dit artikel is gepubliceerd in Outdoor Magazine van december 2003