"Er gaat eigenlijk nooit wat mis"
Bastienne Wentzel
27 september 2011, Riser
Langs de richel bij het fort van St. Vincent-les-Forts en boven het Franse Lac Serre Poncon dwarrelt een rood acro-scherm met een oranje harnas en een groen gekleed mannetje eronder. Schijnbaar moeiteloos komen de tumbles, helico's, SATs, spiralen, stalls en diverse combinaties van dat alles voorbij. Een korte touchdown voor het talrijke publiek bij de startplek en hup, weg is 'ie alweer. Anthony Green, de helft van de AcroTwins, is op bezoek om wat mooie opnamen te maken. Tussendoor neemt hij de tijd voor onze vragen.
Hoe zijn jullie begonnen?
Negen jaar geleden, toen we zestien waren hebben we een Raven parachute van E-Bay gekocht en een oud harnas uit de Tweede Wereldoorlog. We trokken elkaar omhoog over de golfbaan met een golfkarretje. De lier-release was een schroevendraaier die natuurlijk alleen werkte als de lijn niet gespannen was. We zijn vaak in de problemen geraakt en een keer zelfs aangehouden. We moesten al onze spullen inleveren en voor de rechter komen. Gelukkig was dat een relaxte vent die ook wel begreep dat de agent een beetje overtrokken had gereageerd. Paragliding werd wat bekender, ook in Californië, en we regelden schermen. We leerden elkaar vliegen.Wij hebben alles in heel kleine stapjes geleerd. We oefenden iets net zo lang tot we het helemaal tot in de puntjes beheersten en het helemaal zat waren. Dan gingen we iets nieuws uitproberen. Er ging nooit iets mis dus kennelijk deden we iets goed. Dat vond ook Enleau O'Connor, een bekende Amerikaanse piloot die ook SIV-training geeft. Die heeft ons onder zijn hoede genomen en ons de fijne kneepjes van het acrovliegen geleerd.
Jullie hebben het synchrovliegen zon beetje uitgevonden. Hoe oefen je die manoeuvres?
De eerste was de rodeo SAT waarbij de een een SAT uitvoert en de ander eromheen spiraalt. We starten met een wing walk en als de bovenste dan in een keer een SAT trekt kan de ander eromheen gaan draaien. Daarna zijn we de figuren aan elkaar gaan koppelen voor shows, zodat de een in de ander overloopt.
Hoe voelt dat, een wing walk?
Het aardige is dat het eigenlijk altijd goed gaat. Als je letterlijk op het scherm van de ander gaat staan deukt het natuurlijk in en gaat het sneller dalen. Dat kun je als bovenste piloot heel mooi volgen. De druk onder je voeten is hetzelfde als een scherm dat op de grond in een muurtje staat of op zn punt.
Hoe communiceren jullie met elkaar in de lucht?
We zijn eigenlijk zo op elkaar ingespeeld dat dat niet nodig is. Maar als ik een signaal wil geven aan mijn broer dan flapper ik met mijn tips.
Welke manoeuvre vind je de leukste?
De rodeo SAT.
Hebben jullie wel eens een ongeluk gehad?
Eigenlijk niet. De enige keer dat we even dachten dat we in de problemen zaten was toen mijn broer een full stall trok en ik met mijn scherm in zijn lijnen verstrikt raakte. Alles schoot gelukkig weer los en het is goed afgelopen. Ik heb wel eens wat gebroken en mijn broer ook. Acrovliegen lijkt gevaarlijk maar ik weet geen enkel dodelijk ongeluk te noemen tijdens een acrocompetitie. Bij competities overlandvliegen gebeuren wel vaak dodelijke ongelukken. Dat komt denk ik doordat acropiloten hun scherm tot in de puntjes beheersen.
Hoe verdien je je brood?
We kunnen leven van de shows, de fotoreportages en artikelen die we schrijven. Ik vlieg ook tandem en geef soms instructie aan vrienden of bekenden. Behalve acrovliegen houd ik ook van overlandvliegen.
Hoe kunnen wij leren wat jullie kunnen?
Het belangrijkste is denk ik dat je SIV training volgt en heel veel gaat groundhandlen bijvoorbeeld in Dune de Pyla. Ik wil binnenkort een keer naar Nederland, ik heb gehoord dat je bij jullie duinen ook goed kunt groundhandlen en soaren. Het is belangrijk dat je je scherm heel goed kunt controleren. Als je je scherm kunt controleren, heen en weer kan zwaaien, opzetten, weer laten zakken enzovoort, dan kun je dat in de lucht bij de trucs ook. Op de grond is je scherm inherent instabiel omdat je er zelf niet onder pendelt. Je moet hem dus zelf corrigeren. Als je dat kunt, kun je het scherm in de lucht ook stabiliseren.
Dit artikel is gepubliceerd in Riser nr. 45, september 2011.
Foto's: (c) Anthony Green.